Nazywana bzem letnim lub omżynem. Kwitnie w czasie, kiedy mało co kwitnie w ogrodach, przez co jest jeszcze bardziej widoczna.

Tym, co wyróżnia buddleję spośród innych krzewów są jej kwiaty. Rozkwitają one w specyficzny sposób – od dołu ku górze, dzięki czemu roślina przez większą część sezonu ma kwiaty w różnym stadium rozwoju. Należy więc do rekordzistów jeśli chodzi o kwitnienie – rozpoczyna w lipcu, a kończy nawet w październiku.

Roślina przybiera rozłożysty, krzaczasty pokrój, przez co wymaga dużo miejsca.

Stosuje się ją przede wszystkim w ogrodach przydomowych jako soliter lub sadzoną po kilka sztuk w skupiny.

Co roku, na wiosnę, roślina wymaga cięcia wszystkich pędów na wysokości kolan – zapobiega to nadmiernemu rozrostowi i wzmacnia kwitnienie.

To roślina o wielu walorach estetycznych – zaczynając od pokroju, przez zróżnicowaną kolorystykę, aż do interesujących kształtów liści oraz owoców.

Dzięki wielu odmianom berberys jest ogromnie zróżnicowany kolorystycznie, a przy tym niezwykle atrakcyjny – od bardzo intensywnie żółtych, przez zielone, ognistoczerwone, aż do ciemnoczerwonych. Na przełomie sierpnia i września wytwarza dekoracyjne jagody.

Równie zróżnicowane są rozmiary berberysu w ramach odmian – od karłowatych krzewinek (30-40 cm) do 2 metrowych krzewów.

Innymi jego zaletami są odporność na zanieczyszczenia oraz mrozoodporność. Należy pamiętać, iż berberys jest rośliną ciernistą, dlatego nie nadaje się na obsadzenia miejsc, w pobliżu których mogą przebywać dzieci.

Roślina najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych lub półcienistych. Wymaga dość żyznych i przepuszczalnych gleb. Źle rośnie na glebach wilgotnych, ciężkich i zimnych.

Pielęgnacja jest nieco uciążliwa – koli! Trudy są jednak warte zachodu – berberys odwdzięcza się jesienią, kiedy intensywnie się przebarwia.

Irga jest niskim krzewem o rozłożystym, płożącym pokroju. Boczne pędy rozpościerają się niemal poziomo, prostopadle do głównego pędu. Dorasta do około 1 metra wysokości.

Posiada niewielkie, ciemno zielone liście, które jesienią przebarwiają się na czerwono-pomarańczowo. W czerwcu, roślina obsypuje się licznymi drobnymi kwiatami w kolorze
białym lub kremowym. Czerwone owoce jak z obrazka są atrakcją od końca września i pozostają na roślinie przez zimę.

Irga pozioma jest tolerancyjnym krzewem. Najlepiej rośnie na glebach piaszczystych lub gliniastych, średnio żyznych i średnio suchych oraz na stanowisku półcienistym. Jest rośliną odporną na choroby, szkodniki, a także zanieczyszczenia, dlatego jest chętnie stosowana w miastach oraz na skarpach. Poza tym to świetny wybór na skalniaki, murki i kompozycje większych donic.

To interesujące iglaki, którym warto poświęcić więcej uwagi. Wśród roślin dostępnych na rynku dostaniemy kilka ciekawych gatunków oraz ich odmiany. Wszystkie jałowce charakteryzują się bardzo ostrymi, kłującymi igłami oraz jagodami w kolorach od niebieskiego do granatowego. Są roślinami bardzo mało wymagającymi. Dobrze rosną nawet na jałowych, suchych glebach. Z powodzeniem znoszą suszę i mrozy, choć nienajlepiej radzą sobie z warunkami miejskimi. Z uwagi na dość płytki system korzeniowy, czasami konieczne jest przywiązywanie roślin sznurkiem, a także związywanie ich na zimę w celu uniknięcia rozłamywania gałęzi przez śnieg. Świetnie nadają się do ogrodów naturalistycznych, najkorzystniej wygląda w zestawieniu z brzozami i wrzosami. Jest to też idealna roślina do ogrodów skalnych.

To roślina o dość wąskim pokroju, wyrasta do 4-5 metrów. Posiada igły w niebieskawym odcieniu oraz bardzo ciemne jagody. Ciekawymi odmianami są:

Arnold – o kolumnowym pokroju i zielonoszarych igłach.
Hibernica – posiada kolumnowy pokrój oraz intensywnie zielony kolor.
Suesica Nana – karłowa, wąsko kolumnowa odmiana do mniejszych ogrodów.

Niski krzew okrywowy, wyrastający do około pół metra wysokości, ze ścielącymi się po ziemi pędami. Potrafi rozrosnąć się nawet do 3 metrów szerokości. Roślina jest łatwa w uprawie. Świetnie wygląda w ogrodach skalnych i w niewielkich ogrodach przydomowych. Bardzo atrakcyjną odmianą jest ‘Wiltonii’ o intensywnie niebiesko-zielonym kolorze.

To rozłożysty krzew o ulistnieniu łuskowatym i igiełkowatym jednocześnie, w zielonoszarym kolorze. Roztarte igły posiadają charakterystyczny, ostry zapach. Osiąga do około 1 metra wysokości. Ciekawą odmianą jest ‘Tamariscifolia’ i podobna do niej z pokroju ‘Variegata’, której pędy pokryte są kremowymi plamami. Jałowiec sabiński stosowany jest najczęściej w parkach i dużych ogrodach.

Róże okrywowe to najłatwiejsza w uprawie grupa róż. Są odporne na mrozy, nie wymagają silnego cięcia, a przede wszystkim nie chorują tak, jak wiele innych róż. Ich największą zaletą jest bardzo długi czas kwitnienia.
W ofercie handlowej znaleźć można bardzo zróżnicowane róże okrywowe, różniące się barwą i kształtem płatków, pokrojem oraz rozmiarami. Niektóre mogą osiągać do 1 metra wysokości. W przypadku tych róż ważne jest sadzenie ich w odpowiedniej ilości sztuk na metr kwadratowy.

Róże okrywowe najlepiej rosną na glebach żyznych, lekko gliniastych, umiarkowanie wilgotnych. Są również dość odporne na mniej sprzyjające warunki, a także zasolenie i zanieczyszczenia powietrza, dlatego znajdują zastosowanie w obsadzeniach miejskich. Oprócz tego sadzi się je na rabatach pojedynczo i w grupach. Nadają się też do ogrodów skalnych, na skarpy oraz do kompozycji w donicach.

Trzmielina oskrzydlona to krzew o rozłożystym, malowniczym pokroju. Liście, które jesienią przybierają barwę ognistoczerwoną, są główną atrakcją tej rośliny. Później opadają na zimę. Ozdobne są także owoce tego krzewu- czerwono-fioletowe torebki z nasionami w pomarańczowych osnówkach, które pojawiają się, po kwitnieniu, w maju i czerwcu. To nie jedyne atuty trzmieliny. Ciekawe są również listwy korkowe, które zdobią pędy.

Trzmielina dorasta maksymalnie do 3 m wysokości. Jest tolerancyjna jeśli chodzi o ziemię. Najlepsza jest lekko wilgotna, o odczynie zasadowym lub obojętnym oraz bogata w składniki odżywcze. Trzmielina preferuje stanowisko słoneczne. Jest krzewem odpornym na mróz i suszę.

Sadzi się ją na rabatach, pojedynczo lub w grupach. Nadaje się także na żywopłot.

Najbardziej znaną jest odmiana ‘Compactus’, która osiąga nieco mniejsze rozmiary – około
1 metra.

Trzmielina Fortune’a jest bardzo popularną i niewymagającą rośliną o wielu zastosowaniach. Może przybierać pokrój płożący lub być traktowana jako pnący krzew, ponieważ z łatwością porasta murki, ogrodzenia lub pnie drzew. Najbardziej ozdobne są liście tej rośliny, które w zależności od odmiany przybierają różne kolory i wzory. Liście nie opadają na zimę. Przybierają natomiast lekko czerwonawy odcień. Kwiaty licznie pojawiają się w lipcu. Nie są szczególnie ozdobne.

Krzew lubi gleby żyzne, próchniczne, lekko wilgotne. Dobrze znosi półcień i świetnie rośnie w miejscach nasłonecznionych. Jest stosunkowo dobrze odporna na mróz.

Jej liczne zalety pozwalają wykorzystywać ją jako roślinę okrywową, zadarniającą, niewysoki żywopłot obwódkowy lub pod koronami drzew. Ciekawie wygląda również w pojemnikach.

Najbardziej znanymi odmianami są ‘Emerald’n’Gold’ (o liściach żółto-zielonych), ‘Emerald Gaiety’ (liście biało-zielonkawe) oraz ‘Sunspot’ (z żółtozielonym paskiem w środku liścia).

mgr inż. Mirosław Rudaś

603 74 74 05
58 664 76 88

Ogród Serwis
81-501 Gdynia, ul. Olkuska 111a

info@ogrod-serwis.com